Rewitalizacja Parku Miejskiego w Tczewie - możesz wziąć udział w konsultacjach

Jeszcze do 18 grudnia każdy mieszkaniec Tczewa ma możliwość zapoznania się z zaproponowaną koncepcją parku. Może również mieć wpływ na jej kształt poprzez wniesienie swoich uwag, zastrzeżeń lub pomysłów.

- Celem projektu koncepcyjnego parku jest przywrócenie historycznego charakteru założenia parkowego, przy jednoczesnym zaadaptowaniu go do współczesnych potrzeb - wyjaśnia Małgorzata Mykowska, rzeczniczka tczewskiego magistratu. - W koncepcji starano się przywrócić ten charakter kompozycji poprzez uczytelnienie, a niekiedy odtworzenie dawnego układu komunikacji na podstawie dawnych map, planów miasta Tczewa, zdjęć i śladów w terenie. Wszystkie alejki staną się ciągami pieszymi, zaś ruch rowerowy, zgodnie z zaleceniem Urzędu Konserwatora Zabytków, będzie się odbywał poza granicami zabytkowego założenia.

Całość koncepcji oraz możliwość zadawania pytań znajduje się na stronie:TUTAJ

Do tej pory było 5 różnych koncepcji rewitalizacji czy renowacji parku miejskiego w Tczewie:

I. 1998 projekt renowacji parku autorstwa Janusza Landowskiego i Anny Bubki

II. 2007 wizja studentów ASP, po której powstał zegar słoneczny

III. 2015 płatny park linowy

IV. 2016 koncepcja społeczna, po której powstały elementy ścieżki zdrowia - city workout przy kortach

V. 2016 koncepcja miejsko – społeczna, ustalona po spotkaniu z prezydentem.

Przyjrzyjmy się niektórym założeniom koncepcji. Poprosiliśmy o kilka przemyśleń na temat obecnej koncepcji członków Ruchu Inicjatyw Obywatelskich Tczewa. Warto zaznaczyć, że w wielu punktach koncepcja opracowana przez społeczników i ta urzędowa się zgadzają.

Oto kilka ich konkluzji.

Koncepcja miejska podkreśla, że celem projektu koncepcyjnego parku jest przywrócenie historycznego charakteru założenia parkowego, przy jednoczesnym zaadaptowaniu go do współczesnych potrzeb.

Również w koncepcji społecznej głównym założeniem jest wydobycie największych walorów przyrodniczych i przestrzennych wraz z zachowaniem i wzmocnieniem jego naturalnego charakteru a także stworzeniem dodatkowych przestrzeni dla poprawy funkcjonowania parku przez cały rok.

Park, przy tworzeniu którego prace rozpoczęto pod koniec XIX wieku, cechuje się układem swobodnym nawiązującym do stylu kaligraficznego z miękkimi, płynnymi liniami układu ścieżek.
W koncepcji starano się przywrócić ten charakter kompozycji poprzez uczytelnienie, a niekiedy odtworzenie dawnego układu komunikacji na podstawie dawnych map, planów miasta Tczewa, zdjęć i śladów w terenie.
Istniejące ciągi piesze wymagają remontu oraz odtworzenia . Zaproponowano wymianę kostki
brukowej na nawierzchnię ziemną, przepuszczalną dla wody wraz ze spadkami poprzecznymi i
podłużnymi w celu usunięcia nadmiaru wody opadowej. W górnej części parku w okolicach
kamienia Muscatego proponuje się odtworzenie historycznych alejek w układzie precelkowym a
także wyremontowanie historycznych ciągów pieszych poprzez przełożenie i uzupełnienie kostki
granitowej i bazaltowej. Zaprojektowano zmianę głównej trasy pieszo rowerowej przy polanie rekreacyjnej z uwagi na jej duży kąt nachylenia, projektowana nowa ścieżka nawiązuje do ścieżki historycznej i pozwala na łagodniejszą komunikację

Jak wykazała analiza dendrochronologiczna, znaczna część (około połowy – drzewa w kolorze żółtym) drzew na terenie parku, pochodzi z okresu powojennego i nie stanowi ona elementów historycznego układu. Jednakże nawet gdyby wszystkie je usunąć (czego oczywiście nie planuje się) okazałoby się, że w zasadzie nie zmieni to kwestii znacznego zacienienia parku. Widać to na projekcie koncepcyjnym, gdzie zaznaczono tylko drzewa starsze, sadzone w okresie od końca XIX wieku do II wojny światowej. Dlatego planuje się jedynie nieznaczną wycinkę drzew młodszych, tam gdzie kolidują z przebiegiem odtwarzanych dawnych ścieżek, lub ich pokrój bądź stan zdrowotny będzie tego wymagał.

W całym drzewostanie wskazane jest przeprowadzenie cięć pielęgnacyjnych sanitarnych i
korygujących oraz analiza ewentualnych usunięć drzew – pod kątem sanitarnym i bezpieczeństwa
użytkowników oraz pod kątem projektowanych polan parkowych. Na całej powierzchni parku proponuje się przeprowadzenie renowacji ściółki parkowej i trawników, wzbogaconych w roślinność zadarniającą – okrywową np. bluszcz pospolity, runianka japońska oraztypowe byliny leśne np. zawilce, przylaszczki, trawy ozdobne, krzewinki.

Wszystkie alejki staną się ciągami pieszymi, zaś ruch rowerowy, zgodnie z zaleceniem Urzędu Konserwatora Zabytków, będzie się odbywał poza granicami zabytkowego założenia.
Dla rowerzystów przewiduje się ścieżki wzdłuż ul. Sienkiewicza, Kołłątaja oraz ścieżkę poprzeczną
pomiędzy kortami tenisowymi a plenerową przestrzenią dla sztuki. Wydzielona, oznaczona i utwardzona ścieżka dla rowerzystów oddzielona od ścieżki pieszej (wyróżnienie kolorem) bez zbyt stromych podjazdów. Ścieżka okólna wokół parku.

Obie strony są w tej materii zgodne. Przywrócone zostaną ważne elementy dawnej kompozycji parku – wejście od zachodu i od wschodu założenia. Zachodnie wejście zyska odtworzoną podłużną rabatę obsadzoną kwiatami jednorocznymi i wazy kwiatowe, nawiązujące do historycznych form. Natomiast odtworzenie wejścia od strony wschodniej, wymagałoby usunięcia lub przeniesienia jednego z trzech kortów tenisowych. Pozostałe dwa, pozostałyby na dawnym miejscu tak jak było przed I wojną światową.
Zaprojektowano przy ul. Bałdowskiej lokalizację ogrodu w stylu francuskim nawiązującego do formy historycznej uwzględniającą obecny stan zadrzewienia oraz Pomnika Harcerzy, który wymaga dodatkowej oprawy przestrzennej i poprawy estetyki otoczenia. Wzdłuż ulicy na skarpie proponuje się odtworzenie żywopłotu oraz niskiego ogrodzenia jako dodatkowego izolatora akustycznego od ul. Bałdowskiej.

I w tym temacie społecznicy zgadzają się z magistratem. Istotnym elementem parku jest rozległa polana w południowo – zachodniej części parku. Jest szczególnie cenna dla całości założenia, dzięki znacznemu nasłonecznieniu w tym raczej cienistym parku. Planuje się tu, po przeniesieniu elementów zegara słonecznego w inne miejsce, stworzenie polany piknikowej z leżakami, altaną piknikową, kawiarenką – lodziarnią i towarzyszącym jej placem zabaw dla dzieci młodszych. Nieco dalej na wschód, przy rezerwowym ujęciu wody, ulokowano plac zabaw dla dzieci starszych.

Obecną polanę proponuje się wykorzystać na polanę piknikową a także jako przestrzeń do zajęć oraz akcji plenerowych. U szczytu polany piknikowej proponuje się lokalizację altan chroniących przed deszczem oraz ustawienie stołów do gier planszowych. W przestrzeni parku wyznaczono plac zabaw dla dzieci do lat 7 wraz z urządzeniami dostosowanymi tematycznie z przestrzenią parkową ,jego lokalizacja powinna zapewniać odpowiednie nasłonecznienie oraz zapewniać miejsca wypoczynkowe dla opiekunów osłonięte od słońca.

Elementem, który najbardziej zakłóca historyczną kompozycję parku jest amfiteatr. Jego nieatrakcyjna masywna bryła, zniekształcała przebieg głównej alejki dolnej, najstarszej części parku. Proponuje się likwidację i budynku amfiteatru i plastikowych, agresywnych w barwie siedzisk. W to miejsce powstanie letnia, niewielka scena dla kameralnych koncertów, zaś amifiteatralna, słoneczna polana po usunięciu obecnych siedzisk, wyposażona zostanie w mniej liczne drewniane ławki i leżaki, sprzyjające tak wypoczynkowi jak i uczestniczeniu w ewentualnych występach. Zniknie ogrodzenie wydzielające teren amfiteatru i zostanie on przywrócony parkowi. Dzięki likwidacji amfiteatru będzie można przywrócić również historyczny przebieg głównej alejki parkowej. W to miejsce proponuje się przebudowę istniejącej sceny wraz z zadaszeniem o lekkiej konstrukcji przekrytej membraną oraz większe jego wykorzystanie do wszelkiego rodzaju koncertów, spektakli i filmów oraz wydarzeń sportowych.

Po obu stronach amfiteatru na dnie doliny, w północnej części parku, powstaną połacie barwnej łąki kwietnej, koszonej raz rocznie jeśli jest wysiana z roślin jednorocznych, zaś dwukrotnie z gatunków wieloletnich. Aby móc podziwiać z bliska kwiaty łąkowe i jednocześnie jej nie deptać, zaproponowano poprowadzenie przez nią, nieco podwyższonego drewnianego pomostu.
W miejscach podmokłych zaproponowano zastosowanie nasadzeń roślin paludaryjnych z trwałymi elementami rynien, niecek, basenów utrzymujących wodę opadową Rozwiązanie takie jednocześnie będzie stanowić naturalne poidła dla ptaków i innej drobne fauny. W miejscach z roślinnością paludaryjną na terenach podmokłych proponuje się drewniane kładki i pomosty w celu umożliwienia przechodzenia.

Kolejny istotny element kompozycji parku to niewielkie owalne oczko wodne. Obecnie posiada betonową nieckę i ozdobione jest figurkami żab pochodzących z okresu powojennego. Proponuje się przywrócić, po likwidacji betonu, naturalne dno zbiornika, które umożliwi posadzenie na brzegu roślin wodnych, bagiennych i nadbrzeżnych. Nada to zbiornikowi bardziej naturalny charakter, taki jaki posiadał w okresie powstania parku. Planuje się zastosowanie fontanny tryskającej bezpośrednio z wody, tak jak było to w początkowym okresie tworzenia parku. Wokół zbiornika, przywrócone zostanie niskie stalowe ogrodzenie o formie, która przedstawiona została na dawnych fotografiach. Figurki żab, mimo że nie stanowią elementu o historycznym charakterze, są lubiane przez mieszkańców. Proponuje się umieścić je przy brzegu zbiornika wśród roślinności wodnej (może pomalowane na złoto?). Przywrócone zostaną nasadzenia, rosnących tam dawniej, wierzb płaczących przy półkolistych ławkach, po obu stronach zbiornika.
Staw proponuje się wykonać w historycznej lokalizacji z całkowitą przebudową niecki w formie naturalistycznej z dodatkowym elementem kurtyny wodnej.

Społecznicy są jak najbardziej za tym pomysłem. W budynku mieszkalnym przy Zakładzie Wodociągów i Kanalizacji w pobliżu zbiornika, mogłaby powstać restauracja. Wydzielone miejsca (bez opłat) dla mobilnej gastronomii. Docelowo kawiarnia w budynku mieszkalnym przy żabkach, z tzw. ogrodem zimowym.

W południowej, najmłodszej i nieco zacienionej części założenia parkowego powstanie ścieżka przyrodnicza, która pozwoli na zapoznanie się z krzewami cienioznośnymi takimi jak kalina, bez czarny czy dereń. Znajdzie się tu również, wewnątrz dużego okręgu, kolekcja różnych odmian różaneczników i azali.

Zaprojektowano ścieżkę przyrodniczo-edukacyjną która będzie eksponować głównie drzewostan
parkowy oraz pojedyncze drzewa-pomniki przyrody. Proponowany szlak ścieżki mógłby prowadzić
następującą trasą: wejście od strony ul. Kołłątaja i zielonej (grupy dębów i pojedynczych
egzemplarzy), dalej w kierunku amfiteatru (po drodze daglezje zielone, klon srebrzysty), dalej w
kierunku stawu (po drodze choina kanadyjska, nad stawem pomniki przyrody – buki czerwone i lipa amerykańska oraz urokliwa aleja z lipy krymskiej), następnie schodami w kierunku „szneki” (po drodze jesiony, buki) i kamienia Muscatego. Strona społeczna jest za korektą przebiegu ścieżki.

We wschodniej części parku, dawniej należącej do sąsiadującej z nim szkoły, znajduje się fragment parku o odmiennym charakterze kompozycyjnym niż pozostała część założenia. Dominują tu linie proste, charakterystyczne dla kompozycji modernistycznych. Powstanie tu płytki zbiornik wodny, który dzięki systemowi niewysokich fontann będzie stanowił wodny plac zabaw dla dzieci. Tu również znajdzie się labirynt, z niewysokich krzewów jako atrakcja dla dzieci.
W małym parku przy Technikum powstanie wodny plac zabaw.

Dawna toaleta, będąca pod ochroną konserwatorską, zostanie przekształcona w centrum informacji. W pobliżu amfiteatralnej polany, przy głównej alejce w dolnej części parku, powstanie toaleta automatyczna. Druga toaleta mogłaby się znajdować przy projektowanej restauracji.
Należy wyremontować dwie toalety przy parku (przy ul. Kołłątaja i przy kortach) oraz dodać jedną przy Sienkiewicza w pobliżu bloku przy ul. Zielonej.

Rekonstrukcja górki do zjeżdżania na sankach z innym profilem wylotu ze względu na bezpieczeństwo.